Na het einde van de pandemie is Madrid uitgegroeid tot een ware magneet voor welgestelde migranten die op zoek zijn naar nieuwe kansen. Lokale inwoners merkten al snel een stijging in de vraag naar tafels in restaurants en een overeenkomstige stijging van de huurprijzen.

Deze trend wordt niet alleen gedreven door toerisme. Onderzoek van Barnes Global Property heeft aangetoond dat Madrid op de vierde plaats stond op de lijst van meest gewilde steden voor mensen met een nettovermogen van meer dan 30 miljoen dollar.

Zuid-Amerikanen behoren tot de belangrijkste aanjagers van deze groeiende interesse in Madrid. Zij vormen de meerderheid van de kopers van luxe onroerend goed op de Madrileense markt, vóór Britten, Fransen en Amerikanen.

Hele gebouwen in de prestigieuze wijk Salamanca, een van de duurste van Spanje en historisch gedomineerd door de lokale elite, zijn opgekocht door Mexicaanse en Venezolaanse investeerders. Sommige Venezolanen hebben Madrid zelfs al de bijnaam “Klein Caracas” gegeven.

Mexicaanse investeringen in de Spaanse vastgoedmarkt hebben sinds 2020 de 700 miljoen euro overschreden, waarbij het merendeel van deze investeringen zich in Madrid concentreert, volgens gegevens van de Spaanse overheid over buitenlandse investeringen.

De burgemeester van Madrid, José Luis Martínez-Almeida, benadrukte dat de toestroom van Latijns-Amerikaans talent en kapitaal naar Madrid vergelijkbaar is met wat decennia geleden in Miami gebeurde. Hij voorspelt zelfs dat Madrid uiteindelijk de Amerikaanse stad op dit gebied zal overtreffen.

Toch brengt dit fenomeen ook uitdagingen met zich mee, zoals stijgende huurprijzen, waardoor veel Madrilenen het stadscentrum en hun traditionele wijken verlaten.

De Spaanse hoofdstad is de favoriete bestemming voor Latijns-Amerikaanse migranten die werk zoeken in een land waar de taal vertrouwd is. Madrid heeft werknemers verwelkomd uit landen als Peru, Ecuador en Colombia, die werk vinden in sectoren zoals ouderenzorg, de bouw en andere gebieden waar arbeidskrachten nodig zijn.

Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de opkomst van Madrid als een aantrekkelijke bestemming voor Latijns-Amerikaanse migranten. Allereerst biedt Madrid een uitzonderlijke levenskwaliteit, met hoogwaardige openbare diensten, een bruisende gastronomische scene, een efficiënt openbaar vervoerssysteem en, bovenal, een gevoel van veiligheid dankzij de lage misdaadcijfers. Dit wordt vooral gewaardeerd door mensen uit regio’s waar veiligheid een voortdurende zorg is.

Bovendien biedt Spanje, en in het bijzonder Madrid, een gunstige omgeving om financiële activa te beschermen tegen politieke onzekerheid en monetaire instabiliteit. De euro is een stabiele en solide valuta in vergelijking met veel Latijns-Amerikaanse munteenheden.

Daarnaast zijn er meer subjectieve factoren die Madrid aantrekkelijk maken, zoals het gevoel van verbondenheid en comfort. Zoals Eladio Duque, een Venezolaan die 12 jaar in Miami woonde voordat hij naar Madrid verhuisde, het verwoordt: velen voelen zich vanaf de eerste dag “thuis” in Madrid, iets wat ze misschien niet elders hebben ervaren. Dit gevoel van verbondenheid kan cruciaal zijn voor degenen die op zoek zijn naar een nieuw thuis ver van hun geboorteland, vooral in tijden van politieke of economische instabiliteit.

Binnenkort is Eladio van plan om het Spaanse staatsburgerschap aan te vragen, een veel sneller en eenvoudiger proces dan in de Verenigde Staten. De Spaanse wetgeving staat Iberisch-Amerikaanse burgers toe om al na twee jaar legaal verblijf het staatsburgerschap aan te vragen, terwijl de verblijfsvergunning ook toegankelijker is dan in de VS.

Voor mensen met een hoog inkomen zijn er extra voordelen, zoals de recente verlaging van 85% op het collegegeld voor Iberisch-Amerikaanse studenten in Madrid, zoals aangekondigd door de regionale overheid.

Volgens Vilanova “overtreft Spanje de Verenigde Staten als voorkeursbestemming voor het opvoeden van kinderen van Latijns-Amerikaanse bedrijfsleiders,” waarbij de verschillen in immigratiebeleid tussen beide landen een van de belangrijkste redenen voor deze verschuiving zijn.

Rangel merkt op dat de meeste van zijn klanten aanvankelijk Miami als bestemming overwegen vanwege familiebanden of eerdere bezoeken, maar ze realiseren zich al snel dat de VS de legale immigratie steeds meer beperkt.

Voor degenen die een bedrijf willen starten, betekent dit dat ze grote investeringen moeten doen, personeel moeten aannemen, projecten moeten beheren waarover ze weinig controle hebben en lange wachttijden voor het aanvraagproces moeten doorstaan.

De Mexicaanse Carla Chanes besloot naar Madrid te verhuizen uit angst om slachtoffer te worden van criminaliteit in Mexico-Stad. Hoewel er in Madrid ook kleine misdrijven zoals zakkenrollen voorkomen, vooral in het centrum en drukke toeristische gebieden, wordt de stad over het algemeen als veilig beschouwd, met een lage criminaliteitsgraad.

Carla en haar familie wonen ongeveer 30 km van Madrid, in de historische stad Alcalá de Henares, beroemd als de geboorteplaats van Miguel de Cervantes. Haar dochter gaat naar een particuliere school die door de regionale overheid wordt gesubsidieerd, waardoor ze slechts 40 euro per maand betaalt—veel minder dan in Mexico.

Terwijl ze wacht op haar Spaanse staatsburgerschap, onderhoudt Carla’s familie zichzelf met spaargeld en het verhuren van hun huis in Mexico. Carla beschrijft het begin van haar verblijf in Madrid als uitdagend, maar na verloop van tijd overwon ze de constante angst dat er iets met haar zoon zou gebeuren als ze op straat waren.

Toch beginnen sommige lokale bewoners op te merken dat de kosten van levensonderhoud in Madrid stijgen.

Andrés Pradillo, woordvoerder van de Madrileense Huurdersvakbond, wijst erop dat het fenomeen van buitenlanders die onroerend goed kopen in de stad onevenredig groeit.

“Huren in de stad zijn sinds 2015 met 60% gestegen, en veel gezinnen besteden nu meer dan de helft van hun inkomen alleen al aan huisvesting,” merkt hij op.

Bovendien werd meer dan de helft van de huizen die vorig jaar in Spanje werden verkocht, contant betaald, wat wijst op een verhitte vastgoedmarkt die mogelijk buiten bereik ligt voor veel lokale bewoners.

Volgens Pradillo suggereert deze trend dat deze eigendommen niet worden gekocht om in te wonen, maar eerder voor speculatieve doeleinden, gericht op het behalen van grote winsten in gebieden met hoge huurprijzen.

Burgemeester José Luis Martínez-Almeida erkent dat huisvesting, net als in andere grote steden, een grote uitdaging vormt in Madrid.

Hij benadrukt echter dat de komst van mensen met investeringscapaciteit een kans kan zijn voor de stad, zolang de risico’s, zoals een mogelijke toename van ongelijkheid, adequaat worden aangepakt.

De burgemeester kondigde ook plannen aan om overheidsgrond te verkopen aan projectontwikkelaars om betaalbare woningen te bouwen en zo de woningcrisis in de stad aan te pakken.

Hoewel er nieuwe stedelijke projecten zijn die beloven 10.700 gesubsidieerde woningen te bieden, is het nog niet duidelijk of dit voldoende zal zijn om het woningtekort te verlichten.

De afgelopen jaren is er een nieuw profiel van Latijns-Amerikaanse migranten in Spanje ontstaan, gekenmerkt door een comfortabelere financiële situatie. Terwijl migranten op zoek naar werk blijven aankomen, is er een groeiende aanwezigheid van mensen met aanzienlijke middelen.

Volgens Alexandre Rangel, algemeen directeur van Siespaña, een bedrijf dat buitenlanders adviseert die zich in Spanje willen vestigen, zijn de meeste klanten die naar het land willen emigreren welgestelde individuen die niet noodzakelijkerwijs afhankelijk zijn van lokaal inkomen.

Enkele jaren geleden zag Spanje de komst van bekende Latijns-Amerikaanse miljardairs, zoals de Mexicaan Carlos Slim, die een aanzienlijk belang verwierf in FCC, een Spaanse infrastructuurgigant, en de Venezolaanse bankier Juan Carlos Escotet, die nu de controle heeft over Abanca, een van de belangrijkste banken van het land.

Toch merkt Nuria Vilanova van Ceapi op dat er een nieuwe golf van investeerders is die geïnteresseerd zijn in kansen die geen enorm kapitaal vereisen, waarbij velen kiezen voor investeringen in bijvoorbeeld vastgoed voor toeristische verhuur.