Afgelopen dinsdag (25) kondigde de toenmalige president van de Verenigde Staten, Donald Trump, de oprichting aan van een nieuw immigratieprogramma gericht op vermogende buitenlanders. Dit nieuwe systeem, genaamd de “gold card” (gouden kaart), zou rijke individuen in staat stellen het recht te verwerven om in de VS te wonen en te werken, en biedt bovendien een versnelde route naar staatsburgerschap tegen betaling van een vaste vergoeding van $5 miljoen.

Tijdens een toespraak in het Oval Office benadrukte Trump het idee om immigratie om te vormen tot een economisch voordelig mechanisme voor het land.
“We gaan een gold card verkopen”, verklaarde de president. “We hebben al een green card. Dit is een gold card. We zullen een prijs van ongeveer $5 miljoen op deze kaart zetten, en het zal dezelfde privileges bieden als een green card, met het voordeel van een directe weg naar staatsburgerschap. Rijke mensen zullen ons land binnenkomen door deze kaart te kopen.”

Volgens Trump zou de invoering van het programma naar verwachting binnen enkele weken plaatsvinden als onderdeel van een bredere poging om het Amerikaanse immigratiesysteem te herzien.

De green card, waar Trump naar verwees, is het document dat immigranten permanente verblijfsrechten in de Verenigde Staten verleent. Uitgegeven door de Amerikaanse Dienst voor Immigratie en Burgerschap (USCIS), stelt het buitenlanders in staat legaal in het land te wonen en te werken zonder tijdsbeperkingen, in tegenstelling tot tijdelijke visa voor toerisme, werk of studie. Bovendien heeft een houder van een green card vrijwel alle rechten van een Amerikaans staatsburger, behalve stemmen bij federale verkiezingen. Het stelt hen ook in staat zonder beperkingen naar het buitenland te reizen.

De gold card daarentegen vertegenwoordigt een nieuwe benadering van immigratie op basis van investeringen. Het belangrijkste verschil tussen de twee documenten is dat de gold card direct kan worden gekocht, terwijl de aanvraagprocedure voor een green card doorgaans langdurig is en kan vereisen dat een werkgever sponsoring biedt, een familiehereniging plaatsvindt of een investering wordt gedaan in bepaalde sectoren van het land.

Volgens minister van Handel Howard Lutnick is de gold card ontworpen als vervanging van het huidige EB-5-visumprogramma, een systeem dat in 1992 werd opgericht om buitenlandse investeerders aan te trekken. Het EB-5-programma stelt individuen in staat een green card te verkrijgen door ten minste $1,05 miljoen te investeren in Amerikaanse bedrijven of $800.000 in economisch achtergestelde gebieden, op voorwaarde dat de investering leidt tot de creatie van banen voor Amerikaanse werknemers. Met de introductie van de gold card zou dit proces worden vereenvoudigd en zou de overheid directe inkomsten kunnen genereren om tekorten terug te dringen.

Trump voerde aan dat de maatregel verschillende economische voordelen zou opleveren, naast het vergemakkelijken van het behoud van talenten die in de Verenigde Staten zijn opgeleid. Tijdens een kabinetsvergadering uitte hij zijn bezorgdheid over het feit dat veel hoogopgeleide buitenlandse studenten die afstuderen aan Amerikaanse universiteiten gedwongen worden het land te verlaten vanwege visumbeperkingen.

“Ik wil deze mensen in het land houden. Bedrijven kunnen een gold card kopen en het gebruiken als een wervingsinstrument. Tegelijkertijd zou dit geld helpen om de overheidsschuld af te betalen. We gaan hiermee veel inkomsten genereren,” zei de president.

Experts wijzen erop dat de gold card grote buitenlandse investeringen kan aantrekken en strategische sectoren van de Amerikaanse economie kan stimuleren. De maatregel roept echter ook vragen op over de ethiek van het te gelde maken van immigratie en het verlenen van privileges aan degenen die ervoor kunnen betalen, waardoor een onderscheid ontstaat tussen kapitaalkrachtige immigranten en degenen die conventionele procedures volgen.

Bovendien benadrukken critici dat, hoewel het EB-5-programma al investeerders bevoordeelt, het nog steeds de creatie van banen vereist en actieve deelname van immigranten aan de lokale economie. De gold card daarentegen zou deze directe economische impact kunnen verminderen, waardoor het in wezen een aankoop van status wordt zonder significante tegenprestaties.

Het voorstel weerspiegelt Trumps visie om immigratie te transformeren in een financiële transactie die de overheid ten goede komt, waardoor alleen individuen met aanzienlijke economische middelen een versnelde route naar verblijf en staatsburgerschap kunnen verkrijgen. Hoewel de maatregel mogelijk aanzienlijke investeringen naar de VS trekt, roept het ook debat op over de mogelijkheid om staatsburgerschap te veranderen in een privilege dat alleen toegankelijk is voor de rijken.

Aan het einde van zijn toespraak toonde Trump zich overtuigd van het succes van het nieuwe initiatief: “Ik denk dat het waanzinnig goed zal verkopen. Het is een markt”, concludeerde hij.

De introductie van de gold card betekent een belangrijke verandering in de Amerikaanse benadering van immigratie, waarbij de economische potentie van buitenlanders wordt vooropgesteld ten koste van andere traditionele criteria. Hoewel dit beleid aanzienlijke inkomsten kan genereren en hoogwaardige investeringen kan aantrekken, roept het ook ethische vragen op over de rechtvaardigheid en toegankelijkheid van het immigratieproces.

Door Amerikaans verblijf en staatsburgerschap te transformeren in een luxeproduct dat alleen voor de rijken toegankelijk is, gokt de regering-Trump op een kortetermijnstrategie om middelen te werven, maar kan ze te maken krijgen met juridische en politieke uitdagingen als de maatregel wordt gezien als een vorm van elitisering van immigratie. De werkelijke impact van dit initiatief zal afhangen van de acceptatie binnen en buiten de Verenigde Staten, evenals van het vermogen van de regering om economische belangen in evenwicht te brengen met de fundamentele waarden van inclusie en diversiteit die historisch gezien de identiteit van het land hebben gevormd.